The Balvenie Stories 14y 70cl - The Week of Peat

Een week per jaar distilleert The Balvenie een batch geturfde mout , wat resulteert in een whisky die rijk is aan honing, vanille en citrustonen met een delicate rokerigheid .

Deze Balvenie 14y The Week of Peat is onderdeel van een nieuwe serie genaamd 'Balvenie Stories'. Het verhaal achter de whisky gaat over voormalig Distillery Manager Ian Miller die een reis naar Islay maakte om de whiskyproductie hier van dichtbij mee te maken. Eenmaal terug bij Balvenie besloot hij te experimenteren met wat hij op Islay geleerd had. Zodoende werd turf gedroogde gerst in het productieproces gebruikt met als resultaat een peated Balvenie whisky. Vandaag de dag wordt één week per jaar gewerkt aan het vervaardigen van geturfde spirit.

Balvenie 14y The Week of Peat heeft een uitstekend gebalanceerd karakter waarin zachte invloeden van gerst en zoetigheden samenkomen met aardse, rokerige tonen. Dé ideale manier om een andere kant van de distilleerderij te leren kennen.

Dit is het verhaal:

Het verhaal begint met de arendsoog van distilleerderijmanager Ian Millar die een gat van een week in het distilleerderijschema opmerkt. Hij wilde graag experimenteren met het Balvenie-profiel, gebruikmakend van wat hij had geleerd van een recente reis naar Islay , en bestelde een partij Speyside-turf voor de oven en bouwde ernaast een turfbrander voor, nou ja, extra turfachtigheid .

Ian vervolgt: “Op een bepaalde manier was The Week of Peat niets nieuws. Sterker nog, het is misschien wel de enige week van het jaar dat we whisky maken zoals het vroeger werd gemaakt – met behulp van rook uit een zwaar geturfde oven, zoals in de oude tijd toen elke boerderij turf van het land verbrandde (en whisky maakte in een pot boven het vuur, het is de moeite waard om te onthouden).

“Vanwege de sterke invloed van turf moesten we de resterende lage wijnen en feints, in principe laag-alcoholische dranken, scheiden en in een tank opslaan tot de turfweek van het volgende jaar. Zo is er een jaarlijkse link tussen de ene turfweek en de volgende.

Brian Webster, The Balvenie Mashman herinnert zich de geur nog goed: "Dat stinkende spul! Zoals sommige gasten zeggen." Brian lacht hardop en begint over de details: "Tijdens het maischen had het invloed op je - het ging naar je ogen, neus, keel, en dit bleef de hele dienst bij mij hangen. Jim, een van de andere Mashmen, klaagde over de stank van turf op zijn kleren, net als zijn vrouw toen hij thuiskwam!"

David C Stewart, onze ere-ambassadeur en voormalig moutmeester, herinnert zich hoe The Balvenie vroeger werd gemaakt “dus ik proefde de originele geturfde Balvenie die we eind jaren 40, 50 en begin jaren 60 maakten.

"We haalden onze inspiratie uit een aantal Islay-distilleerderijen. Niemand op Speyside deed het op deze manier toen we begonnen. In principe kun je er echt mee aan de slag, aangezien de mout een groot hulpmiddel is om te experimenteren. Dus toen we terugkwamen, begonnen we met het uitproberen van een paar verschillende benaderingen, één verandering per keer, om de impact van elke verandering volledig te begrijpen - geduld was vereist.

“We haalden onze turf uit het noordoostelijke Speyside-dorp New Pitsligo, dicht bij Fraserburgh. Ik hielp de jongens bij het mouten en schudde de extra zware turf met grote scheppen in de oven. “We voegden een turfbrander toe aan de zijkant van de oven. Door de brander in de begindagen te testen, konden we niveaus bereiken die vergelijkbaar waren met die van Laphroaig en Ardbeg, 30 delen per miljoen fenolen. Het was duidelijk dat hoe meer we probeerden, hoe meer vertrouwen we kregen in het turfen van onze eigen gemoute gerst.

“De eerste keer dat we het deden, was er een echte buzz op de bouwplaats – ingenieurs, koperslagers en andere teamleden kwamen een kijkje nemen, omdat ze nog nooit eerder de productie van geturfde, gemoute gerst hadden meegemaakt.

“Het was in 2002 toen we voor het eerst besloten om turf terug te brengen. We vroegen onszelf af, waarom nemen we niet een week per jaar om geturfde whisky te maken? Laten we het gewoon doen. Het was logisch om het in een week te doen – meestal aan het einde van de zomer of winter, wanneer we de distilleerderij sluiten voor onderhoud. “Ik ben best trots op hoe het is geworden. Het is duidelijk dat het The Balvenie is – in tegenstelling tot een Islay-turf – met die honing-, vanille-, citrussmaak, maar met een extra laagje delicate rokerigheid.”